Անյուսութիւն, ութեան

s.

ἁπόγνωσις, ἁνελπιστία. abjectio spei, desperatio. Յուսահատութիւն. թերութիւն յուսոյ. լքումն. իւմիտսիզլիք.

Որք անյուսութեամբ լան զհրաժարեալսն. (Յճխ. ՟Ժ՟Բ։)

Ի տարակուսանս եւ յանյուսութիւն ազգ մարդկան հատեալ լինի. (Խոր. ՟Ա. 3։)

Եթէ զբազմութիւն գթութեանն աստուծոյ թուել հնար է, անյուսութիւն լինիցի. (Բրս. հց.։)

Զի մի՛ արտաքոյ բարւոյն եւ առաքինութեանն անյուսոթեամբն անկանիցիմք. (Ածաբ. մկրտ.։)

Յառաւել պնդութենէն՝ յանյուսութեան ընկղմի խորս. (Յհ. իմ. ատ.։)

Յանդիմանէ եկեղեցի զայսպիսի սատանայական անյուսութեան վարդապետութիւն. (Արշ.։)

Վասն որո՞յ պատճառի անյուսութիւն քեզ տիրեաց. (Մագ. ՟Ձ՟Բ։)

Ապաշաւանք յանյուսութեան։ Զանյուսութեանն կարկուտ հալել. (Նար. ՟Լ՟Ա. ՟Լ՟Է։)

Եհատ ասէ իբրեւ զծառ, զմահուն անյուսութիւն ցուցանելով. (Արշ.) իմա՛ զանյուսալի գոլն յաստիս առ կենդանութիւն։