Աստուածազգեստ, ի, ից, աց

θεόφορος, ἕνθεος deifer, divinus, divus cf. ԱՍՏՈՒԱԾԱԶԳԵԱՑ. ըստ ՟Ա նշ. այսինք Զաստուած կրօղ յինքեան. աստուածարեալ. աստուածազան. լցեալ հոգւով աստուծոյ։

Որ յաստուածազգեստացն, եւ որ քաջն գիտեն։ Զոր եւ ոմն ի փոքր ինչ յառաջագոյն աստուածազգեստացն իմաստասիրեաց. (Առ որս. ՟Զ։)

Որպէս աստուածազգեստիցն էր ծանօթ. (Սարգ. ՟ա. պ. ՟Բ։)

Յաստուածծազգեստիցն տուաւ. (Շ. հրեշտ.։)

Աստուածազգեստիցն ծերոց. (Մագ. ՟Ի՟Զ։)

Զաստուածզգեստին պանծանս. (՟Կ՟Ա։)

Զի մի՛ աստուածազգեստ իմանայցի Քրիստոս։ Ոչ բնակեալ ի մարդում եւ աստուածազգեստ, որպէս զայլսն՝ որք եղեն հաղորդ աստուածութեան նորա. (Պարամպմ. ՟Խ՟Ե. եւ ՟Ժ՟Ե. եւ այլն։ Զայսոսիկ գրէ կիւրեղ ընդդէմ նեստորի. իսկ Ածաբ. առ որս. ՟Ժ. յուշ առնէ, թէ երբեմն ապողինարիտք չառնուին յանձն ասել զՔրիստոս աստուածազգեստ, այլ միայն մարմնազգեստ, զի չնդունէին զանձնաւորական միաւորութիւն աստուածութեան ընդ մարդկութեան։)

ըստ յն. ոճոյ, առաւել նշանակէ զլցեալն հոգւով մարգարէութեան.

Նախասաց բարբառ աստուածազգեստից. այսինքն մարգարէից. (Զքր. կթ. հմբ.։) Եւ ըստ այսմ առաւել բայիւ վարի. ἕνθεος γίνομαι, ἑνθουσιάζω, ἑπιθειάζομαι cf. ԱՍՏՈՒԱԾԱՐԵԼ, իբր մարգարէանալ.

Ոչ կարեմ ունել զհեշտութիւնս, աստուածազգեստ լինիմ, փոքր ինչ եւ իբրեւ զՅովհաննէս աւետարանեմ. (Ածաբ. յայտն.։)

Աստուածազդեստ եղեալք արք եւ կանայք՝ մի պար եղեալք երգէին։ Յորժամ աստուածարէ եւ աստուածազգեստ լինի միտքն, ոչ եւս է յինքեան։ Ոգիք յորժամ աստուածազգեստք լիցին. (եւ այլն. Փիլ. ստէպ։)