ԱՐՏԱՃԱՌՈՒԹԻՒՆ ԱՐՏԱՃԱՌՈՒՄՆ. ὀμιλία sermo, disputatio, homilia Ճառ. խօսք. եւ Վիճաբանութիւն. խօսուածք, հակաճառութիւն.
Զնոյնն ասել աստուածաբանական արտաճառութեամբք ըստ պատշաճն պիտոյից. (Դիոն. թղթ.։)
Զառ հրեշտակս ըստ հաւատոց զաստուածս բանականս արտաճառունս. (Մաքս. եկեղ.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | արտաճառութիւն | արտաճառութիւնք |
| accusatif | արտաճառութիւն | արտաճառութիւնս |
| génitif | արտաճառութեան | արտաճառութեանց |
| locatif | արտաճառութեան | արտաճառութիւնս |
| datif | արտաճառութեան | արտաճառութեանց |
| ablatif | արտաճառութենէ | արտաճառութեանց |
| instrumental | արտաճառութեամբ | արտաճառութեամբք |