of the same nature;
consubstantial, coexistent.
Յաստուածայինս՝ իբր Համագոյ. էակից. իսկակից. մշտնջենաւորակից. որպէս յն. ὀμοούσιος, συνύπαρχων consubstantialis, coexistens
Վասն զի է բնութեամբ աստուած, բնութեամբ աստուծոյ եւ հօր համաբուն եւ գոյակից. (Կիւրղ. գանձ.։)
Գոյակից հօր իւրում։ Նախ քան զամենայն յաւիտեանս գոյակից հանդիպեալ (այսինքն գտեալ) հօր իւրոյ. (Աթ. ՟Ը։)
Բանդ գոյակից հօր. (Շար.։)
Որդի աստուծոյ, որ առաքեցեր զհոգիդ սուրբ զգոյակից քո զհանգիտապատիւ. (Սարկ. աղ.։)
Իսկ յարարածս՝ իբր Նոյնօրինակ եղանակ. հաղորդակից ի միում տեսակի կամ սեռի, եւ միանգամայն ըստ ժամանակի՝ ուր իցէ բանն զյատկութենէ իրաց. συνύπαρχων, συνῶν, συνοῦσα, συνόν cum alio existens
Ոչ հասարակականաց միայն մարդկութեանս՝ իմոց գոյակցաց։ Մարմին նիւթական՝ քարի եւ հողոյ գոյակից. (Նար. ՟Լ՟Դ. ՟Հ՟Ե։)
Որք գոյակիցք են (եղեալքս), կցորդակից եղիցին ի փառաբանութիւնս. (Վրդն. սղ.։)
Ընդ արարածոց գոյակից է ամենայն իրօք նախախնամութիւն. (Նիւս. բն. ՟Խ՟Ա։)
Ջերմութիւն ի հրոյ ծնեալ՝ միշտ գոյակից նմա։ (Արեգակն եւ լոյս իւր) ընթացակիցք եւ գոյակիցք միշտ երեւեսցին. (Կիւրղ. գանձ.։)