hy    |   fr

Դանդաչութիւն, ութեան

s.

vacillation;
delirium.

ԴԱՆԴԱՉՈՒԹԻՒՆ ԴԱՆԴԱՉՈՒՄՆ. cf. Դանդաչ.

Ոչ քաղցիցի, եւ ոչ վաստակիցի ... ըստ դանդաչութեան նոցա իմն ասացեալ այլոց թարգմանացդ. (Ոսկ. ես.։)

Եւ բազում այլ ինչ աղետից լիք շարժմունք եւ դանդաչմունք. (Փիլ. այլաբ.։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif դանդաչութիւն դանդաչութիւնք
accusatif դանդաչութիւն դանդաչութիւնս
génitif դանդաչութեան դանդաչութեանց
locatif դանդաչութեան դանդաչութիւնս
datif դանդաչութեան դանդաչութեանց
ablatif դանդաչութենէ դանդաչութեանց
instrumental դանդաչութեամբ դանդաչութեամբք