adj.

binary.

s.

δυάς binarius Երկակ. երկու կամ երկաւոր թիւն.

Հեռութեան սկիզբն է երկեակ։ Զերկեակն բաժանեաց ի միակ։ Զերկեակն եբարձ եթող անբաժանելի։ Քանզի բաժանեալ լինի ի հինգ երկեակս. (Փիլ.։)

Սկիզբն դարինճ երկեակն։ Երկեակն թիւ գոլով՝ զիա՞րդ է սկիզբն։ Երկեակն ոչ է թիւ, այլ սկիզբն թուոյ. (Սահմ. ՟Ժ՟Դ։)

adj.

ԵՐԿԵԱԿ. ա. δύο duo Երկու. կրկին.

Երկեակս ի նմին մահուն մի ըստ միոջէ զօգտութեանն ծածկեաց զսերմանս. (Յհ. իմ. երեւ.։)

Թիւ խորհրդական երկեակ տասնեկի։ Երկեակ ճանապարհաւ։ Երկեակ որոմանց։ Երկեակ բնութիւն ի նոյն արձանի։ Երկեակ մարմնով, եւ միով սրտիւ. (Նար.։)

Եւ ի յերկեակսն փոփոխէր ի թաթսն. (Գանձ.։)

ԵՐԿԵԱԿ. որպէս Երկիցս ամուսնացեալ, երկրորդ անգամ պսակեալ.

Մին կուսան, եւ միւսն երկեակ. (Կանոն.։)

Իսկ զերկեակսն՝ ի պոռնկութենէ, եւ ո՛չ յամուսնութենէ ածելով առ զուգաւորութիւնն. (Յհ. իմ. ատ.։)