place, spot;
placed, arranged;
assured, firm;
— առնուլ, to place one's self, to put one's self, to stop, to stand still, to halt, cf. Ետեղանամ.
(ի բառէս ԵՏՂ, ետեղ). Ուստի ԶԵՏԵՂ ԱՌՆՈՒԼ՝ է Զտեղի, կամ զետղ՝ զկայ առնուլ.
Նաւն անդէն զետեղ առեալ պահեսցի ի նաւահանգստին. (Վեցօր. ՟Զ։)
Եւ ա.մ. իբր Զետեղեալ. առկայացեալ. հաստատուն. անփոփոխ. (որ վրիպակաւ գրի եւ ԶԵՄԵՂ, կամ ԶԵՄՈՒՂ).
Մարտակից եղեալ իւրոց մանկանց՝ ամենայնիւ զետեղ պահէ։ Մինչ այս ամեթ եւ զետեղ պահեսցի կարգ, ամենզան բարեփառութիւն յաշխարհս յորդեալ զեղցի. (Պիտ.։)
Պսակեաց զգնացեալսն ... առ իւր պահել զետեղ եւ անարատ. (Ոսկ. եբր. ՟Դ։)
Հոգիս սերմանես, ուստի ոչ ոք ինչ կարիցէ առնուլ, այլ պինդ ունին եւ զետեղ պահին (յն. պինդ պահին) բազում հաւաստեօք. (Ոսկ. ՟ա. տիմ.։)
Եթէ ցանկանաս եւս ընչից, անդր փոխեա՛, ուր մարթիցի զետեղ (կամ զեմուղ) յամուր բերդին պահել. (Ոսկ. մ. ՟Ա. 20.) յն. ἁσφαλῆ tuto։