indiction;
շրջան —ի, cycle of -.
ԸՆԴԻԿՏԻՈՆ ԸՆԴԻՔՏԻՈՆ. որ եւ ԻՆԴԻԿՏԻՈՆ, կամ ԻՆԴԻՔՏԻՈՆ. Բառ հռովմայեցւոց, ինտի՛գցիօ, indictio յորմէ յն. էնտիգդիօ՛ն, ἑνδεικτιόν այսինքն ցուցակութիւն, եւ սակ արքունի. Վարի որպէս սեպհականեալանուն հնգետասանամեայ շրջանի, մանաւանդ յետ տեսանելոյ մեծին Կոստանդիանոսի զխաչն յօդս յամի Տեառն 313. յորմէ եւ այսր իւրաքանչիւր ՟Ժ՟Ե. ամք՝ լինին մի մի ընդիկտիոն.
Ընդիքտիոնն՝ ՟Ժ՟Ե. ամ է, որով վարին հոռոմք. (Տօմար.։)
Գրեցաւ յամսեանն մայիս, ընդիքտիոնին յերեքն։ Յամսեանն դեկտեմբերի յ՝նդիքտիոնին ՟Ե։ Յ՝նդիքտիոնի ՟Ժ. (Շ. թղթ. (որ էր յայնմ ժամանակի՝ յամի տեառն 1170, եւ այլն, ՟Ծ՟Ը. երորդ ընդիքտիոն՝ հաշուեալ յաւուրց Կոստանդիանոսի)։)
Մինչեւ ցչորրորդ հիպատին Արկադեայ, յիններորդում ինդիքտիոնին, ի հինգետասաներորդում շրջանակի ամացն. (Նախ. թղթ. պաւղ.։)
Ինդիկտիոն, եւ այլն. (Վանակ. հց.։)