that shares a crown;
that reigns jointly.
Թագաւորակից. գահակից. ի միասին թագաւորեալ.
Հանդերձ աթոռակցաւ մերով եւ թագակցաւ Վաղեսիւ կայսերաւ. (Խոր. ՟Գ. 19։)
Եղբօր իւրում եւ թագակցի՝ Արկադէոսի. (Վրք. ոսկ.։)
Թագակիցք եմք Քրիստոսի, եւ մեք զմեղսն թագաւորեցուցանեմք. (Ոսկ. հռ.։)
Թագակից լինին, կամ եղեալ՝ Քրիստոսի. (Նար. երգ.։ Լմբ. իմ.։)