to offend, to enrage, to insult, to shock, to affront, to jure;
to reprove, to scold, to upbraid;
— զայլոյ ամուսնութիւն, to violate or defile another's bed.
ὐβρίζω, ἑξυβρίζω, ἑνυβρίζω contumelia afficio, convitior եւ ὁνειδίζω exprobro, vitupero, reprehendo. Թշնամաբար անարգել. նախատել, լուտալ. մեծաբանել. կշտամբել. յանդիմանել. ընդ վայր հարկանել. եւ Խայտառակել, տառապեցուցանել. տե՛ս (Ծն. ՟Խ՟Թ. 3։ ՟Բ. Թագ. ՟Ժ՟Թ. 43։ Ես. ՟Ժ՟Գ. 3։ ՟Ի՟Գ. 12։ Մտթ. ՟Ի՟Բ. 6։ Մրկ. ՟Ժ՟Զ. 14։ Ղկ. ՟Ժ՟Ա. 45։ Գծ. ՟Ժ՟Դ. 5։ ՟Ա. Թես. ՟Բ. 2։ Եբր. ՟Ժ. 29։)
Թշնամանեցայց վասն անուան նորա, զի թշնամանեցի զպաշտօնեայս նորա. (Ոսկ. ՟ա. տիմ.։)
Յորժամ թշնամանիցիս, մի՛ թշնամաներ զոք. (Եւագր. ՟Ժ։)
Թշնամանելով միանգամայն զպսակն եւ զպսակեալսն. այսինքն անպատիւ առնելով. (Յհ. իմ. ատ.։)
Եթէ ի դրացւոյ եւ ի բարեկամէ թշնամանեսցի, մի՛ փոխարէն թշնամանեսցէ. (Եզնիկ.։)
Իսկ յասել նորա.
Թողեալ զիւր կին՝ զայլոյ ամուսնութիւնն թշնամանեսցէ. իմա՛, որպէս ռմկ. ըռզին անցնիլ։