auricular, that has heard with his own ears;
that only takes counsel of himself, or only obeys himself.
αὑτήκοος suis auribus audiens. Ինքնին լսօղ կամ տեղեկացեալ. եւ Մտադիր ունկնդիր. եւ Անձին իւրում լսօղ՝ քան այլոց.
Դու. ինքնալուր եղեր, թէ այլ ոք պատմեաց. (Աթ. արիան.։)
Իբրու ճանաչել նախ քանզլսելն, եւ նա հատակացն իւրաքանչիւրոց ինքնալուր եւ ինքնուսումն։ Ոչ առ վարդապետս ուսեալք, բայց ինքնալուր, եւ ինքնուսմունք. (Փիլ.։)
Մի՛ քում (կամ ընդդէմ քո) բանիցն ինքնալուր լինել իբրեւ ծառայի չարի. (Ածաբ. ժղ.։)