adj.

self-devoted;
that produces naturally, natural;
favorable;

s.

accident, fate, destiny;
— դիմագրաւել, to expose one's self, to devote one's self;
— տալ զօրինակն, to give an exemple easily imitated.

adj.

αὑτομάτως φέρων sponte sua ferens αὑτόματος sponte promanans. ինքնին մատուցօղ, յառաջ բերօղ. եւ Ինքնին մատուցեալ, յառաջ բերեալ. ինքնեկ. դիւրագիւտ. պատրաստական.

Ի խորոց սրտի ... ինքնամատոյց դատախազութիւն. (Նար. ՟Ծ՟Է։)

Փոխանակ սքանչելի ինքնամոյց վայելչութեան՝ զփշաբեր զտատասկաբեր երկիրժառանգեաց. (Կոչ. ՟Բ։)

Ջերմ լուալեացն զպէտսն շնորհեն, եւ անհակառակ զօրութեանն բժշկութիւն անվարձ եւ ինքնամոյց՜ Առ որս. (՟Է։)

Առձեռն եւ ինքնամոյց տալ զօրինակն. (Սարգ. ՟բ. պ. ՟Ա։)

Առատութիւն ինքնամոյց կերակրոց շնորհեաց ի ձկանց. (Նախ. եզեկ.։)

Կամ ինքիադէպ. ըստ պատահման եղեալ.

Ինքնամատոյց համարելով գոլ ամենայնի առանց նախախնամութեան մմմսկզբանն ինքնամոյց եղեալքն. (Նիւս. բն.։)

s.

ԻՆՔՆԱՄԱՏՈՅՑ. տուցի. գ. τὸ αὑτόματον casus. Դէպք դիպուած.

Եղելոց ամենեցուն կամ զաստուած ասեն գոլ պատճառ. կամ զհարկ կամ ճակատագիր, կամզբնութիւն կամ զբախտ, կամ զինքնամատոյցն, անձնչնցն եւ կամ անբանիցն դիպմունք առանց բնութեան եւ արուեստի՜ Ոչ ինքնամատուցին, քանզի անշնչիցն եւ անբանիցն են դիպմունք. (Նիւս. բն.։)