adj.

unbounded, illimited, immense, infinite.

adj.

Որ ինքեամբ եւեթ սահմանի անսհանելի գոլով յայլոց.

Իսկութիւն ինքնագոյ՝ ինքնասահման անեղելութեան. (Բենիկ.։)

Կամ ըստ իմստասիրաց՝ Այն, որ կարօղ է անխտիր սահման յօրինակել եւ նքնեան որպէս այլոց.

Սահման, եւ ինքնասահման, վասն զի եւ զինքն ընդ այլս սահմանէ. եւ զոր օրինակ մարդ սահմանելով զմարդ, ասէ՝ թէ մարդն է կենդանի բանաւոր ... ոչ միայն զամենայն մարդ սահմանէ, այլ եւ զինքն. (Սահմ. ՟Գ։)