Ինքնիշխանութիւն, ութեան

s.

αὑτεξουσία, το αὑτεξούσιον liberum arbitrium, arbitrii libertas. Անձնիշխանութիւն. ազատութիւն կամաց.

Ինքնիշխանութեանն կառօք՝ իբր ի տեսարանի ումեք՝ ի սոսա նահատակել հանդիսասցուք. (Յհ. իմ. ատ.։)

Սկիզբն եւ արմատ մեղաց ի մեզ ինքնիշխանութիւնն է. (Բրս. մկրտ.։)

զբարետոհմութիւն հոգւոյ ինքնիշխանութեամբ թշուառացուցանեմք. (Լմբ. սղ.։)

ԻՆՔՆԻՇԽԱՆՈՒԹԻՒՆ. αὑθεντία propria auctoritas. իշխանութիւն անձնական կամ առանձնական. (որ առ յետինս Հեղինակութիւն ասի). ինքնահաճ կամք. հաճոյք անձին.

Եւ ոչ զնոյն ինքն բարին ինքնիշխանութեամբ առնել արժան է. (Բրս. հց.։)

անուն ինչ աստուծոց կամ դիւաց կամ ինքնօրէն մոլորութեանն. (Առ որս.։)

ԻՆՔՆԻՇԽԱՆՈՒԹԻՒՆ. αὑταρχία summa rerum potestas. Ինքնիշխան լինելն. ինքնին իւրով զօրութեամբ իշխելն. ինքնակալ եւ բացարձակ տէրութիւն.

Հանդերձեաց զօրեղ ցութեամբ զարարածոց իւրոց փրկութիւն։ Ամենակալ ինքնիշխանութիւն բոլոր էականութեան. (Նար. ՟Լ՟Դ. ՟Ծ՟Է։)

Ինքնիշխանութեամբ ի բաց վարեաց զպատրօղն. (Լմբ. ստիպ.։)