liquid, fluid;
soluble;
fusible;
volatile;
fugitive, transitory;
— կերակուր, flesh, meat food.
ῤοώδης, ῤυτός fluidus ἕκλυτος , λύσιμος solutilis διαλυόμενος solubilis. Լուծ. հոսանուտ. ծորելի. հեղուկ. խոնաւ. կակուղ. ցնդելի. սահական. փոփոխական. եղծելի. ապականացու. լուծանելի. քայքայելի. թոյլ.
Եւ ըզբնութիւն լուծականին (ջրոյ), կարծրացուցեր իբր արձանին. (Յիսուս որդի.։)
Ոչ պաղեալ, ոչ թանձրացեալ, այլ լուծական. (Երզն. ոտ. երկն.։)
Երկնագոյն դաշտաց՝ լուծական լերանց (կոհակաց ծովու)։ համայնիցս լուծականաց՝ հոսանուտ եւ ստորածորելի նիւթից. (Նար. խչ. եւ ՟Ղ՟Գ։)
Նմանութեամբ.
Յառաջաբերակա՞ն ուրեմն, եւ լուծակա՞ն բան. քաւ եւ մի՛ լիցի. զի զբանն ես էապէս ասեմ անձնացեալ, եւ ոչ լուծական բան. (Աթ. ՟Ը։)
Եւ մահացու լուծականն՝ առ վերնականն կենսածին։ Բերողի ստուերին կտակի անկայի եւ լուծականի. (Նար. մծբ.։)
Լուսինն ի հինգետասան աւուրն լուծանի. եւ մեք յայն հասակն թուլանամք մեղօք. այս հինգետասան սաղմոս ի պնդութիւն լուծական հասակին եղիցի. (Տօնակ.։)
Չարութիւն ապականացու է եւ լուծական։ Ի մէնջ յերեւելեացս լուծականաց։ Անկայուն եւ լուծական բնութիւն թառամի. (Շ. ամ. չար. եւ Շ. մտթ.։ եւ Շ. ՟ա. պետ. ՟Ժ՟Թ։)
ԼՈՒԾԱԿԱՆ. Լուծիչ, քայքայիչ. քակօղ. διαλυτικός dissolvendi vim habens.
Որ լուծականն է մարմնոյ այրելով. (Պղատ. տիմ.։)
ԼՈՒԾԱԿԱՆ. իբր Լուծողական, մաքրողական, որ դիւրաւ տայ ի դուրս վտարել զաւելորդս բնութեան. փորը լուծել՝ քշել տուօղ.
Մաղձքն՝ որ պնդեն զբնութիւնն, ի լուծականացն եւ ի վեր եւ ի վայրհանողացն զնոսա բռնահարին ի դեղոցն. (Խոսր.։)
ԼՈՒԾԱԿԱՆ. Որ ինչ անկ է աւուրց լուծանելոյ զպահս. ուտիքի.
Ապա ճաշակեն ի լուծական կերակուրսն. զի նա է կատարումն պահոցն. (Խոսրովիկ.։)