promise, engagement, obligation;
word, word of honour, good faith;
offer, tender;
protestation, declaration;
profession;
— տալ, to give one's word, to promise;
պահել զ—, կալ ի խոստման, to keep one's word or promise;
չպատել զ—, չկալ ի խոստմանն, to break one's promise, to fail to keep one's word;
մեծամեծ խոստմունս առնել, to promise mountains of gold, wonders;
սնոտի խոստմունք, vain or empty promises, fair words only;
սնոտի խոստմամբք պարարել, to nourish with vain promises
Խոստացումն խոստաբանութիւն. խոստանալն. եւ Իրն խոստացեալ. որ ի սուրբ գիրս ստէպ թարգմանի եւ Աւետիք, որպէսխոտումն աստուծոյ առ մեզ.
Զխոստումն՝ զոր խոստացաւ համան արքայի. (Եսթ. ՟Դ. 7։)
Այսօր լցաւ խոստումն աստուծոյ առ նահապետսն։ Որ զխոստումն աբրահամու եւ այլն, (Շար.։)
Անճառ խոստմանց քոց. (Ժմ.։)
Ըստ անսուտ խոստմանն նարա առնուն. (Ի գիրս խոսր.։)
Զխոստմունսն յիշէր զպարգեւացն։ Խոստմամբք բարեաց յորդորէ զմեզ. (Ագաթ.։ Յճխ. ՟Ա։)
ԽՈՍՏՈՒՄՆ. որպէս Խոստովանութիւն. որ եւ Ի ԽՈՍՏ ԱԾԵԼ կամ ԳԱԼ.
Որ թուին թէ զնոյն ընտանութիւն ունիցի, եւ զնոյն խոստումն աստուած պաշտութեան. (Սեբեր. ՟Գ։)
Անկարելի էր ումեք զչար աղանդոյն գործօնեալսն ի խոստումն ածեալ։ Խորհեցաւ ածել իխոստումն բազում գանիւք. (Կաղանկտ.։)
ԽՈՍՏՈՒՄՆ. Ուխտ. կարգ միայնակեցութեան.
Վեճին առաջնորդ զանտոնլինել խոստմանս այսմ. (Վրք. հց. ՟Ի՟Զ։)
ԽՈՍՏՈՒՄՆ. Հարսնախօսութիւն. նշանւիլը.
Կուսանք որ ի խոստման կան քրիստոսի (տպ. խօսման)։ Առն թագաւորի (ի) խոստման կամ ես։ Որում ես ի խոստման կամ. (Մծբ. ՟Զ։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | խոստումն | խոստմունք |
| accusatif | խոստումն | խոստմունս |
| génitif | խոստման | խոստմանց |
| locatif | խոստման | խոստմունս |
| datif | խոստման | խոստմանց |
| ablatif | խոստմանէ | խոստմանց |
| instrumental | խոստմամբ | խոստմամբք |