to conform;
to take the form, to put on or assume a look, state, manner or appearance, to give oneself airs;
to affect, to pretend, to simulate, to feign, to counterfeit, to give oneself out for, to set up as, to pass oneself off for;
զառաքինութիւն —, to simulate virtue or probity, to affect a sanctimonious exterior;
— զանմեղութիւն, զտղայութիւն, to put on a look of innocence;
to play the child;
զխլութիւն՝ զառատաձեռնութիւն —, to give a deaf ear to;
to pretend to be generous, liberal;
cf. Խելք.
ἑξεικονίζομαι, μορφοῦμαι, σχηματίζομαι effingor, formor, figuror եւ այլն. Առնուլ զկերպարան ինչ. կերպանալ. կերպարանալ. տեսակաւորիլ. նկարիլ. նմանիլ. ձեւանալ իրօք, կամ առ երեսս, այսինքն կեղծաւորիլ.
Սաղմն կերպարանեալ իցէ. (Ել. ՟Ի՟Ա. 23։)
Պատերս կերպարանեալս։ Ի խելս կերպարանեալս. (՟Բ. Մակ. 2։ ՟Ժ՟Գ. 3։)
Կերպարանի ի կերպարանս առաքելոց քրիստոսի։ Մի՛ կերպարանիք կերպարանօք աշխարհիս այսոցիկ, կամ անգիտութեանն ցանկութեամբք. (՟Բ. Կոր. ՟Դա. 13։ Հռ. ՟Ժ՟Բ. 2։ ՟Ա. Պետ. ՟Ա. 14։)
Յանարգ եւ յանազգայ նիւթոյ գոյացեալ կերպարանեցայ. (Պիտ.։)
Փոխադրեցաւ, եւ ի բարիս կերպարանեցաւ ամենեւին. (Ճ. ՟Ա.։)
Որովք կերպարանի աստուածային, նոքիմբք կերպարանի եւ կատարեալ իմաստասէրն. (Սահմ. ՟Ժ։)
Ստութեամբ կերպարանին յաչս տգէտ մարդկան. (Եղիշ. ՟Ը։)
Ոչ կերպարանեցայց տեսողին. (Նար. ՟Հ՟Բ։)
Առ երեսս ոչ կերպարանեսցի. (անդ. ՟Զ։)
Ձեւանայի աղօթական, կերպարանէի պահացող. (Սարգ. յկ. ՟Է։)
Զի թէ եւ առ մարդիկ կերպարանիմք, ո՛չ եւ առ նա, որ զսիրտբ քննէ. (Լմբ. սղ.։)
Սէր ո՛չ կերպարանի. (Յճխ. ՟Ժ։)
Հյց. խնդ.
Որք զքրովբէիցն (զնմաննութիւն կամ զխորհուրդ) խորհրդաբար կերպարանիմք. (Պտրգ.։)
Կարպարանիմ զդաւթին (առաքինութիւն), եւգործք զսաւուղայն կատարեմ։ Որ վասն իմ ի փորձ եկիր անիծից, կերպարանեալ զիմ նմանութիւն. (Նար. ՟Հ՟Ա. ՟Զ՟Ե։)
Զտկարութիւն կերպարանի, որպէս զի դարձեալ զօրասցի ընդդիմամարտն. (Բրսղ. մրկ.։)