Ճանդի

s.

ՃԱՆԴԱՆ կամ ՃԱՆԴԻ. Բոյս հոտաւէտ, որպէս պ. շիէնտէս, շէհտէն, սանտալ աղաճը. լտ. sandalinum lignum. եւ կամ է ազգ սնգուրի. որպէս յն. σάνδυξ sandyx, cerussa rufa et usta.

Պղպեղ, քափուր, ճանբար. (Խոր. աշխարհ. ձ։)

Ո՛ խաբու եւ ճանդի, ո՛րքան բարի էք որովայնի. (Մխ. առակ. ՟Խ՟Է։)