magistracy.
ՄԱԳԻՍՏՐՈՍՈՒԹԻՒՆ ՄԱԳԻՍՏՐՈՒԹԻՒՆ. μαγιστρότης magistri officium. Իշխանութիւն մագիստրոսի, զօրավարութիւն. կուսակալութիւն. պետութիւն.
Տայ զպատիւ մագիստրոսութեան. (ՃՃ.։)
Զտեսչութիւնն հասարակաց, որ անուանեալ կոչէին ի նոցանէ մագիստրութիւն. (Եւս. պտմ. ՟Ը. 11։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | մագիստրութիւն | մագիստրութիւնք |
| accusatif | մագիստրութիւն | մագիստրութիւնս |
| génitif | մագիստրութեան | մագիստրութեանց |
| locatif | մագիստրութեան | մագիստրութիւնս |
| datif | մագիստրութեան | մագիստրութեանց |
| ablatif | մագիստրութենէ | մագիստրութեանց |
| instrumental | մագիստրութեամբ | մագիստրութեամբք |