hy    |   fr

Մարդամօտ

adj.

near the habitation of men;
ի —ի կեալ, to inhabit -.

s.

Տեղի մօտ ի մարդիկ. մարդաբնակ վայր.

Մարդասէր է եւ մարդընտել, եւ ի մարդամօտի եւեթ կամի կեալ աղաւնի. (Ագաթ.։)