Մարթական

adj.

ἑπιστημονικός cui scientia inest, scientiae cujusque proprius. Հարկաւոր. հանճարաւոր. ճարտար. հայթհայթելի. գիտնական. մակացական.

Այն որ արուեստաւն ներգործէ, եւ այն՝ որ ընդունի զմարթական եւ զհանճարական զայս զներգործութիւն. (Նիւս. կազմ.։)

Ամենայն արուեստաւորք զրո ինչ ունին մարթական հանճար եւ արուեստ, ի հոգւոյն է. (Տօնակ.։)