distaff.
ἅτρακτος fusum. Մանելիք. գործի մանելոյ. աղեկատ.
Երեք մասունքն ի մարմենին (կամ ի մարմնենին) ի նա լինին հայեցեալ, ըստ երից ամանակաց բաժանեալ. (Արիստ. աշխ.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | մարմենի | մարմենիք |
| accusatif | մարմենի | մարմենիս |
| génitif | մարմենի | մարմենեաց |
| locatif | մարմենւոյ | մարմենիս |
| datif | մարմենւոյ | մարմենեաց |
| ablatif | մարմենւոյ | մարմենեաց |
| instrumental | մարմենեաւ | մարմենեաւք |