solitary, coenobitical, monkish, monachal, monastic;
conventual;
unitarian.
μοναστικός monasticus ἁφεδιαστικός, ἁπεδιαστικός solitarius, -ia, -ium. Միայնակեցական, եւ առանձնական. առանձնակեաց.
Գտանէին միանձնական պարկեշտականս սրբամատոյց կանայս. (Ագաթ.։)
Հայրն պօղոս նախ եւ առաջին էր միանձնական. (Վրք. հց. ՟Ի՟Զ։)
Զոր պատմեաց միանձնական ոմն մեծի հայրապետին. (Վրդն. ծն.։)
Միանձնական վարուք ընդ աստուծոյ միաւորութեանն։ (Տօնակ.։)
Միանձնական վարքն առ մի միայն հայի զօր հանապազ՝ զիւր զպէտսն լնուլ. (Բրս. հց.։)
Իսկ (Եւագր. լ.)
Հայր միայն գիտէ զօծեալն իւր, եւ որդին զհայր իւր՝ իբրեւ զմիանձնական ի միանձնութեան. գուցէ գրելի՝ միասնական, եւ այլն.
կամ իմա՛, միակ ի միութեան. զի յարի.
եւ հայրն իբրեւ զմիաւորութիւն ի միաւորութեան։
ՄԻԱՆՁՆԱԿԱՆ. Ունօղ զմի անձն կամ զանձնաւորութիւն՝ հակադրեալ երեքանձնական մի տէրութեան.
Մի է ըստ բնութեան աստուածային էութիւն, բայց եւ ո՛չ միանձնական, (այլ՝ երեքանձնեայ). (Տօնակ.։)