consubstantial;
simultaneous, common, compatible;
united, only, sole.
ὀμοούσιος consubstantialis, ejusdem essentiae. Յաստուածայինս նշանակէ՝ Ի միասին էական, որ եւ Միասին էական. այսինքն Համէակից. համէական. համագոյ. համագոյական. էակից. նոյնագոյ. համաբուն.
Միոյ աստուածութեան՝ միասնական երրորդութեանն։ Իմասցուք միասնական զորդի հօր ել։ Միասնական գոլ զորդին հօր։ Զսուրբ հոգին միասնական որդւոյ եւ հօր. (Աթ. ՟Ե. ՟Ը. ՟Ժ՟Բ։)
Վասն որոյ եւ մեք զհոգին սուրբ ընդ հօր միաւորեալ, եւ ընդ որդւոյ միասնական խոստովանիմք. (Ժմ. եւ այլն։)
Հարքն ժողովեալք ի նիկիա՝ ո՛չ զմարմինն, այլ զորդին ասացին միասնական հօր. իսկ զմարմինն ի մարիամայ ասացին գոլ. (Պրպմ.։)
Միասնական տէրութեանդ, եւ անճառ աստուածութեանդ. (Նար. ՟Ձ՟Ը։)
ՄԻԱՍՆԱԿԱՆ, ի, աց. ա. ἑπιτοαυτό socialis, comitativus եւ այլն. Զարարածոց ասի՝ որպէս Համասուն, կամ ի միասին գտեալ ուրեք. այսինքն միաբան. միաբանական. համօրէն. միահամուռ. եւ Ընտանի. ընկերական. միախորհ. յարակից. շաղկապեալ, եւ այլն.
Ունին եւ բազում ինչ՝ միասնական կեանքն՝ բարութիւն. (Բրս. հց.։)
Զմիասնական ազգսն բաժանեալս։ Արարեալ զնոսա միասնականն միաբանութեամբ իբրեւ զմի տուն. (Ագաթ.։)
Միասնական եկեղեցի. (Խոսր. ժմ. եւ Խոսր. պտրգ. ըստ Եպիփ. սաղմ.։)
Միասնական զուգութեամբ ընդ մեզ իսկ կցորդեցեր (զիւղն օծութեան). (Նար. ՟Ղ՟Գ։)