conjoined;
united.
Իբր Յարակից. բարոյապէս միացեալ. συνενωθείς counitus, adjunctus. ըստ մտաց նեստորի առեալ. ուր ըստ ուղղափառաց ասի եւ ἐνοθείς unitus. այսինքն ֆիզիգապէս միաւորեալ ի մի անձն.
Հրաժարելի՛ է ասեն (նեստորականք) մարդ տալ կատարեալ զմիաւորակիցն եղեալ բանին տաճար. (Պրպմ. ՟Լ՟Թ։)