Mkhitar.
որ եւ իբրեւ յատուկ անուն, ՄԽԻԹԱՐ, այ. παράκλησις, παραίνεσις consolatio, admonitio. Մխիթարութիւն. սփոփութիւն. արգահատանք. քաջալերութիւն. յորդոր. ախտակցութիւն. կարեկցութիւն. մխիթարանք.
Մխիթա՛ր է սգաւորացն՝ ողբալն. (Մխ. երեմ.։)
Պատառատուն հանդերձիւ նստեալ առանց մխիթարի. (Լաստ. ՟Ժ՟Է։)
Ծնանիմ, եւ դարձեալ կոտորեն, եւ այդ զի՞նչ մխիթար է. այլ այս է մխիթար անձին, զի մնացեալն իմ որդիք պտղաբեր լինին. (Մխ. առակ. ՟Ը։)
Մի՛ համարեսջիք, եթէ զայս իբր մխիթար իմն (կամ ինչ) առնեմ մտաց ձերոց, զոր ասեմ. (Ոսկ. յհ. ՟Ա. 9. յն. ո՛չ վասն զագիս ձգելոյ։)
ՄԽԻԹԱՐ ՏԱԼ, կամ ՄԱՏՈՒՑԱՆԵԼ. Մխիթարել. παρακαλέω consolor. քաջալերս տալ.
Տալ նոցա մխիթար. (՟Գ. Մակ. ՟Ա. 4։)
Տալ մխիթար վշտաց նոցա։ Մխիթար տայր ակնունելոյ տեսանել զնա։ Մխիթար յիւրոց փորձութեանցն տալ աշակերտին. (Ոսկ. մ. ՟Բ. 5. եւ Ոսկ. ՟բ. տիմ. ՟Ա։)
Զի զնոսա արժանագով աշխատութիւն մխիթար տացէ՝ որոց կամին յետ պղերգութեանն զուղղութիւնն. (Կլիմաք.։)
Մխիթար մատուցանէր մտացն լքելոց. (Եղիշ. ՟Զ։)
ՄԽԻԹԱՐ. ա.։ cf. ՄԽԻԹԱՐԻՉ.
Է ինձ խորհրդակից բարեաց, եւ մխիթար (կամ մխիթարիչ) հոգոց եւ տրտմութեանց. (Իմ. ՟Ը. 9. յն. մխիթարութիւն, կամ յորդոր։)
Մխիթար լիցի յղեաց. (Ես. խ. 11։)
Որք մխիթա՛ր են օրինակաւն՝ յուսահատելոց. (Նար. ՟Հ։)
Նեղելոց դիւրիչ, վշտաց մխիթար. (Շար.։)
Քեզ մխիթար սակաւ այս բան, չափով տառիցըս հայկական. (Շ. թղթ. մխիթ. (իմա՛ քեզ մխիթարութիւն կամ մխիթարիչ լիցի բանս ո՛վ մխիթար. զի թուի գրեալ առ Մխ. բժիշկ.։))
Եւ իբր Մխիթարական.
Եւ այսու մխիթար եւ քաջալեր բանիւք վառէր պատրաստէր զնոսա. (՟Բ. Մակ. ՟Ը. 21։)