adj.

instant in prayer, constant in worship, fervent, devout, pious;
assiduous.

adj.

Որ միշտ պարապի պաշտամանն աստուծոյ եւ աղօթից. որպիսի էին ակումիտք, կամ վանականք անհանգստից վանաց.

Միաբանակեաց վանսն թանահատի վանից, որք էին մշտապաշտօնք։ Եւ սոքա մշտապաշտօնք։ Երիցավանք՝ որք էին մշտապաշտօնք. (Ուռպ.։)

Եւ Որ ինչ հայի յանդադար պաշտօնն աստուծոյ կամ յաղօթակացութիւն.

Մշտապաշտօն բազկատարածութեամբ մաքուր միանձանց. (Նար. գանձ խչ.։)

Սրբազանք եւ երկնայինք՝ աստուածամերձ բուրմամբ. (Շ. տաղ. հրեշտ։)