to go out of one's way, to ramble, to rove, to wander, to stray, to go astray, to lose oneself, to be bewildered, to err, to fail;
to fall into error, to be deceived, seduced, perverted;
cf. Մոլիմ.
πλανοῦμαι erro, digredior, seducor, vagor ἁποπλανοῦμαι aberro, vagor. Ոլորելով կամ ոլորտանալով իմն՝ արտաքոյ ելանել ուղիղ ճանապարհի, իրօք կամ նմանութեամբ. խոտորիլ. շեղիլ. թիւրիլ. ստերիւրիլ. սխալել. խաբիլ. պատրիլ. եւ Թափառիլ. ընդ վայր յածիլ. տատանիլ. դանդաչել.
Երթեալ մոլորեալ շրջէր յանապատի։ Մոլորեալ ի դաշտին։ Եզին թշնամւոյ քո, կամ իշոյ նորա մոլորելոյ։ Մոլորեսցին իբրեւ զարբեալ։ Գինւով մոլորեալ են։ Մոլորեցան վասն ցքւոյ։ Միշտ մոլորեալ են սրտիւք։ Մոլորեցան յինէն զհետ խորհրդոցն իւրեանց։ Ի մոլորել տանն իսրայէլի յինէն։ Մոլորեցայք յանապատի։ Մոլորեցայ ես որպէս զոչխար կորուսեալ։ Մոլորիցի մի ի նոցանէ ... խնդրիցէ զմոլորեալն.եւ այլն։
ՄՈԼՈՐԻԼ. μαίνομαι furo ἑξίσταμαι mente capior. որպէս Մոլիլ. մոլեգնիլ.
Մոլորեցան, զի այն ինքն է յիմարութիւն. (Ես. ՟Ի՟Ը. 7։)
Եթէ ոք խելագարութեամբ մոլորեալ իցէ, ոչ շրջեսցի յայտնապէս ի քաղաքին. (Պղատ. օրին. ՟Ժ՟Ա։)
Ձեւանայր մոլութիւն. իսկ պաղամիդէս յանդիմանէր զայն ոչ գոլ մոլորեալ. (Նոննոս.։)
ՄՈԼՈՐԵԱԼ ելոյ, ոց. cf. ՄՈԼՈՐԻՄ։ Անսովոր ոճով ըստ յն. դնի եւ որպէս Մոլորակ.
Աստեղաց, որ կոչին մոլորեալ. (Եւս. պտմ. ՟Է. 30։)