articulation, joint, juncture;
bond, tie, link, connexion;
article.
ՅՕԴ որ եւ ԶՕԴ. ἅρθρον articulus σύνδεσμος colligatio, ligamen, conjunctio, connexio, nexus, junctio, junctura ἀρμός, ἀρμονία compages, commissura, harmonia. Կապ, շաղկապ ո՛ր եւ է մասանց. յօդուած անդամոց. յարումն. կցումն. յարմարութիւն.
Յօդք նորա իբրեւ զվէմ գայլախազ մի զմիոյ կնի կցեալ. (Յոբ. ՟Խ՟Ա. 6։)
Ամենայն մարմինն յօդիւք եւ խաղալեօք տարաբերեալ. (Կող. ՟Բ. 19։)
Մինչեւ ցորոշումն շնչոյ եւ ոգւոյ, եւ յօդից եւ ուղղոյ. (Եբր. ՟Դ. 12։)
Մերձեցաւ ոսկր առ ոսկր առ իւրաքանչիւր յօդս. (Եզեկ. ՟Է. 7։)
Յօդիւք (յն. (ջլօք) հանդերձ սատակեսցէ զմարդիկ. Առակ. ՟Ի՟Դ. 32։)
Անդամալոյծ՝ լուծեալ յամենայն յօդից (յն. (անդամոց). ՟Գ. Մակ. ՟Բ. 40։)
Պահել զմիաբանութիւն հոգւոյն յօդիւ խաղաղութեան. (Եփես. ՟Դ. 3.)
Զգալի մարմնոյ յօդիւն պատեաց. (Նար. կուս.։)
Եւ զայլսն յամենայն անդամունսն սերմանեաց՝ շարամերձելով յօդ առ յօդի. (Պղատ. տիմ.։)
Զայլս, քակելով զ՝օդս (այսինքն զյօդս) թիկանցն առ ի պրկել եւ ի ձգել բազում արանց, լուծանէին, եւ սպանանէին. (Եփր. վկ. արեւ.։)
Եւ ծայրակտուր փողից յօդին։ Եւ ընդ հատեալ մասանց յօդին, եւ այլն. (Յիսուս որդի.։ Իսկ Առ որս. ՟Ա. իբր յն. ընթացք կենաց։)
ՅՕԴ ՅՕԴ, իբր յօդ առ յօդ. մ. Անդամ անդամ. յօշ յօշ.
Յօդ յօդ զմարմինն կոտորէին. (Հ=Յ. նոյ. ՟Ի՟Գ.։)
Քակտեալ ցրուեցաւ մարմինն յօդ յօդ. (Պիտառ.։)
ՅՕԴ՝ քերականօրէն ἅρθρον articulus. որ եւ ԱԹՐ, ԱՐԹՐ, ՅԱՒԵԼԱԴԻՐ, ՅԱՒԵԼԱԴՐՈՒԹԻՒՆ. Տառ որոշիչ դիմաց, եւ մասնաւորիչ իրաց, զօդեալ ի վերջն բառից. ի մեզ՝ ս, դ, ն. իսկ ըստ յն. եւ իտ. է մասնիկ եդեալ ի սկիզբն բառից առ որոշել զսեռ նոցա. ὀ, ἠ, τό il, la, lo. իսկ լտ. դնէ դերանուն hic, haec, hoc. այսինքն՝ այս (ար. իգ. չէզ).
Յաղագս յօդի։ Յօդ է մասն բանի եւ այլն (ըստ յն. (ոճոյ). Թր. քեր.։)
Յօդդ ասի արդարեւ իսկ յօդ. որ է կցումն գրոյ յանգի անուանն եւ բայի, որ ցուցանէ զմերձաւորն կամ հեռաւորն։ Երեք գիր են, որ յօդ կոչին. եւ այլն. Երզն. քեր.։ Տե՛ս ի տառսդ Ս, Դ, Ն. յորոց կազմին եւ դերանունքս, այս, այդ, այն. սա, դա, նա. ես, դու, նա։
Ոչ եթէ ընդ վայր ինչ կարդաց զնա լոկ Բան (յն. լօ՛ղօս), այլ՝ յօդ յաւել. ասէ, Բանն (յն. օ՛ լօ՛ղօս), զի յայլմէ մեկնեսցէ զնա. (Ոսկ. յհ. ՟Ա. 1. (ուր վրիպակաւ գրի. եդ եւ յաւել)։)
Սրտմտութիւն նոցա ասէ ըստ նմանութեան օձին. ո՛չ վայրապար օձի. այլ յօդին յաւելուած զսկզբնատիպ չարն առակաւ եցոյց. (Առ որս. ՟Դ։)
Ո՛չ վայրապար ասէ կոյս, այլ կոյսն. յաւելուածով վերագրին նշանաւոր իմն եւ միայն զայն ակնարկէ, որպէս ամենայն ուրեք յօդիւ նշանակեալն զմիայնն ցուցանէ. (Գէ. ես.։)
Հոգի յինէն ելցէ, եւ զամենայն շունչ ես արարի. հոգի աստ զմարդոյ ասէ առանց յօդի. զի զԱստուածայինն ոչ ուրեք ասէ առանց յօդի. (Գէ. ես. յԱթանասէ։)