cf. Շէկ.
Որպէս արմատ բառիս Շառագոյն, է՝ կարմիր բոսորագոյն. արիւնաներկ շարաւախառն. (լծ. ռմկ. շիրայի գոյն, այսինքն քաղցուոյ. պ. սուրխէք ՝ է կարմրագոյն. եւ սարը ՝ դեղին. եւ լտ. գրուօր է արիւն)
Իսկ իբրեւ մասն բառիս Կաշառ, Վրդն. ել. մեկնէ այսպէս,
Կաշառն ոչ միայն կոյր առնէ, այլեւ զկեանս քաղէ. եւ ստուգաբանի՝ կայ շառ, որ է ամբոխ եւ խռովութիւն (իբր թ), եւ շարաւանդ ոտից (որպէս ձար). (թո՛ղ զի եւ արաբ. կամ, է չար, չարք)։