hy    |   fr

Շնացողութիւն, ութեան

s.

cf. Շնութիւն.

cf. ՇՆՈՒԹԻՒՆ.

Զայս աշխարհի սէր՝ թշնամութիւն ասաց առ աստուած, եւ շնացողութիւն. (Վանակ. յոբ.։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif շնացողութիւն շնացողութիւնք
accusatif շնացողութիւն շնացողութիւնս
génitif շնացողութեան շնացողութեանց
locatif շնացողութեան շնացողութիւնս
datif շնացողութեան շնացողութեանց
ablatif շնացողութենէ շնացողութեանց
instrumental շնացողութեամբ շնացողութեամբք