adj.

cf. Չարամահ;
slaying or killing barbarously;
murderous.

adj.

Չարաչար մահուամբ մեռեալ. չարամահ.

Երթա՛յք իջուցէ՛ք զչարամեռ մարմին խաբողին թէոդորոսի. (Հ. յունիս. ՟Ը.։)

Որո՞վ սպանմամբ չարամեռ արասցուք։ Չարամեռ եղան, եւ սատակեցան. (Սիսիան.։ Գանձ.։)

Եւ Չարաչար մեռուցիչ.

Գողացայ զնա ի սառամանեաց եւ յանդնդային պտուտից չարամեռ եւ խաւարային գործոց չար պաշտամանցն ձերոց. (Ճ. ՟Բ.։)