cf. Սարսռամ.
ՍԱՐՍՌԱՄ կամ ՍԱՐՍՌԻՄ. τρέμω, τρέω tremo, trepido φρίσσω horreo ῤιγέω rigesco, exhorreo θορύβομαι turbor, commoveor. որ եւ ՍԱՌՍՌԱՄ, ՍԱՌՍՌԵՄ. Սարսուռ կրել. դողալ ի ցրտոյ սառնամանեաց կամ ի տենդէ, եւ յերկիւղէ. դոփալ. զնդալ. սարսիլ բոլորովին. սարսափիլ. սըրսռալ, դողալ դողդղալ, խիստ մրսիլ եւ վախնալ.
Սարսռացեալք դողային վասն ցրտութեան ձմերայնոյ. (՟Ա. Եզր. ՟Թ. 6։)
Յորժամ լինի ձմեռն, ո՞չ սարսռոյք։ Ո՛չ սարսռիմք, եւ ոչ տապանամք. (Վրք. հց. ՟Ժ՟Թ։)
Եթիթացեալք բրդգզեալք դողտն սարսռան (կամ սարսռին). (Կանոն.։)
Նոքա սարսռայցեն խարազն եւ պատառատուն գրգլեօքն։ Սարսռուլ կարկաջել կրկտել եւ ցրտալ. (Ածաբ. աղք.։ Փիլ. նխ. ՟բ.։)
Խռովի եւ սարսռայ։ Զարհուրիս եւ սարսռիս։ Սարսռալով (կամ սարսռելով) իմն, երկչոտութեամբն ընդոստուցեալ։ Ո՞չ երկիցէս յօրինակէն (անկելոցն յանապատի)։ Ո՞չ սարսռեսցի ի շատակերութենէ որովայնդ քո. (Ոսկ. գղ. եւ յհ. ՟Բ. 42։ Պիտ.։ Բրս. պհ. ՟Ա։)
Զոգիսդ անտես առնես, եւ վասն օդոյ ոտից այդչափ սարսռես եւ դողաս. (Ոսկ. մ. ՟Բ. 24։)