cf. Սելին.
ՍԵԼԷՍ ՍԵԼԻՆ. Բառ լտ. յորմէ եւ յն. սէլլա. σέλλα sella, subselium. Աթոռ. գահ.
Այս գահ փղոսկրէս, ակներով պէսպէս, հարսն քեզ սելէս. (Գանձ.։)
Ետու դնել սելին ոսկի եւ նստայ ի վերայ. (Վրք. դիոնես.։)
Հրամայեաց նստուցանել զտէր պետրոս յոսկի սելին։ Զոսկի սելին յինքն էառ, եւ ասէ, թէ հայրապետական աթոռ է եւ չէ պարտ այլ ումեք ի վերայ նստել. (Ուռհ.։ Հ. օգոստ. ՟Թ.։)