hy    |   fr

Սոփէ, ի

s.

letter, character.

s.

Որպէս Սոփեր, գիր. կամ Սիղոբայ, փաղառութիւն տառից.

Յորում կայր փորագրեալ վերադիր եղանական (հեղենական) սոփէիւք՝ անգիտելի եւ անանունն ասհտուծոյ. (Անան. եկեղ։)

Իսկ Սոփիա, յն. սօֆի՛ա, այսինքն իմաստութիւն, տե՛ս բռ. յտկ. ան։