Սպաթար, ի

s.

(ի յն. սբաթի՛. σπαθή որ եւ իտ. spada. սուր) Սուսերաւոր. դահճապետ. ոստիկան.

Հրամայեաց սպաթարին բազում հարուածովք պահել ի բանտին։ Հիւանդացաւ սպաթարն. (Ճ. ՟Ա.։ եւ Հ. եւ Տէր Իսրայէլ. նոյ. ՟Ի՟Գ.։)