cf. Վախճանաւոր.
τελευταῖος finalis, ultimus. որպէս Վերջին. յետին.
իբրեւ ի վախճանական եւ ի վերջին սահման որոշման. (Փիլ. իմաստն.։)
Եւ որպէս Ունօղ զվախճան. վերջանալի.
Զի ապականացուք էին եւ վախճանականք, համառօտ ասէ, եւ վճարէ. (Վրդն. ծն.։)
Ամաչեսցեն՝ որք վախճանականս ասեն զտանջանսն. (Երզն. մտթ.։)