καιόμενος ardens. (արմատ Վառելոյ՝ լծ. ընդ Հուր, եւ Այրել. յն. բիռ. լտ. ու՛ռօ, ա՛ռտէնս) Վառեալ պայծառ, լուցեալ. բորբոքեալ. արծարծ. լուսափայլ. վառած, փալփլուն.
Վառ լինիցի լապտերն. (Ոսկ. յհ. ՟Բ. 4։)
Զխոհականութեանդ քո վառ եւ բորբոք պահելով զկայծակն՝ զարդարես զբանն։ Զբանին վառ եւ բորբոք պահելով զկայծակն՝ անմահանամ. (Խոր. ՟Ա. 1. առ սհկ. բագր։ եւ Խոր. թղթ. առ սհկ. արծր.։)
Դշխոյ վառ արփւոյն, սուրբ մայր ամենայն. րամից. խմբից մաքրազարդ կուսից, վառ ծիածան կարմիր կապուտից. (Տաղ.։ Գանձ.։)
cf. ՎԱՌ Ի ՎԱՌ։
ՎԱՌ. գ. Վառումն. բորբոքումն. պայծառութիւն.
Եւ շիջանի բոցն որ ի վառ, եւ զգօնանայ միտքըն յամառ. (Շ. այբուբ.։)
Գոհար վարդն վառ առեալ ի վեհից վարսիցն արփենից. (Նար. տաղ.։)
ՎԱՌ Ի ՎԱՌ. եւ ՎԱՌ Ի ՎԱՌԵԱԼ. ՎԱՌ Ի ՎԱՌԵԱՆ. Վառվառեալ. փողփողեալ. պայծառ. արծարծ. վառվըռուն. փառլագ.
Զգարնանաբեր ծաղկանոցաց բերեալ զնմանութիւն վառ ի վառ գունովք։ Զօրէն վառ ի վառ գունով զգիրսն երեսացն պայծառացուցանէի. (Լաստ. ՟Ժ. ՟Ժ՟Զ։)
Եկա՛յք նոր մեք զուարճացեալ վառ ի վառ վառեալ տիպ ծալ ի ծալ թըփոյն տերեւ յօրինեսցուք. ծիր ծիրայնւոյ վառ ի վառեալ զդէմս. (Նար. տաղ.։)
Կարմրավար առեալ՝ վառ ի վառեան հնձան կոխեալ. (Տաղ խաչի.։)
Որպէս բառ յն. վա՛ռիս. βαρύς gravis. այսինքն ծանր. Մի յութ ձայնից շարականի, այն է երրորդ կողմն.
Իսկ կողմն նորին՝ բերկրալից ձայն, որ եւ վառ իսկ կոչի այսինքն խիստ ձայն. (Քերթ. եկեղ.։)
Օրն էր կիրակէի, եւ ձայնն ի վառի ձայն էր. (Ուռհ.։)
Շղաշատեռ պայծառ փողփողեալ որպէս նշան եւ զարդ թագաւորական եւ դշխոյական. դրօշ. ծիրանի. շար. քօղ. վերարկու ազնիւ. տեռ. բեհեզ. դիպակ բարակ եւ ասեղնագործ կամ մետաքսեայ. պաստառ շքեղ. տիւլպէնտ, պիւրիւնճիւք, սանտալ. քերաճէ, ջար, պայրագ, սանճագ. եւ հաչաչեմ. որպէս խաչվառ.
Ոսկեհուռ հանդերձիւք, եւ ոսկէզօծ վառիւք զդագաղսն զարդարեալ։ Ոսկեհուռ մետաքսիւք, եւ շղաշատեռ վառիւք զնա զարդարեալ. (Յհ. կթ.։)
Ես թագաւորն պարսից տանել թագ եւ պատմուճան, եւ զվառ թագաւորացն՝ տիկնոջն զարմանդխտոյ. (Բուզ. ՟Ե. 38։)
Վաչագան արքայ հրամայեաց զիւր իսկ վառն արկանել ի վերայ երկրի, եւ զնշխարսն (սրբոյն գրիգորիսի) յարեւ անցուցանել ի վերայ ստորակայ վառին. (Ճ. ՟Գ.։)
Դրօշ ոսկետուտ վառիւ։ Պարգեւէ զիւր նշանակն թագաւորական ոսկէտուտն վառիւ. (Ուռպ.։)
Եւ ահա իւր սպիտակ ձին, եւ իւր վառ նշանակն, եւ իւր թուրն. (Ուռհ.։)
Օրհնութիւն դրօշացն, այսինքն է նշանակն կամ վառն մեծ արքայական։ Վառ կտաւ։ Վառ նշանակ։ Ունել զվառն ձողովն սփռեալ ի ձեռին։ Վառ կտաւեայ՝ յորում կայցէ նկարեալ վիշապ. (Մաշտ. ջահկ.։)