Վարձական

adj. s.

μισθωτός mercenarius, merce conductus. Վարձաւոր. վարձկան նաւաստի. թայֆա.

Յօտար աշխարհէ էին նաւավարն, եւ հնազանդեալք իւր վարձականքն. (Վրք. հց. ՟Ի՟Զ։)

Եւ μίσθιος, μισθωτικός mercenarius, meritorius. Որ ինչ արկ է վարձականաց կամ վարձաւոր աշխատողաց.

Երեք են ճանապարհք փրկելոցն. ծառայականն, վարձականն, եւ որդիականն. (Կիր. ՟ը. խհ.։)

Եւ θυμελικός histrio, musicus եւ այլն. Վարձակ՝ այր կամ կին. գուսան. կատակերգու. միմոս. հանէնտէ.

Մինչչեւ մտեալ վարձականաց (կամ վարձակաց եւ կատակաց), գնալ (երիցանց) ի տունս իւրեանց. (Կանոն.)