cf. Վզրուկ.
ՎԶՈՒՐԿ ՎԶԸՐԿ ՎԶՐՈՒԿ. Բառ պ. պիւղիւրք. Մեծ. աւագ յարքունիս. իսկ պիւզիւրկեան, աւագանի, մեծամեծք. (լծ. թ. վեզիր. լտ. վիգարիուս ).
Միհրներսեհ վզուրկ (կամ վզրուկ, վզրիկ). (Եղիշ. ՟Բ։)
Ի պարտել զվզըրկն, որ անուանէր խաքան. (Խոր. ՟Բ. 84։)
Մեծ հազարապետն, ըստ պատուոյ աշտիճանին վզրուկ խօջայ. (Սամ. երէց.։)
Որպէս եւ (Հին բռ.)
Վզրուկ. մեծ։