revengeful, vindicative, avenging;
— լինել, to call for vengeance, to be revenged.
ἕκδικος, ἑκδικητής vindex, ultor. եւ բայիւ ἑκδικέω, ἑκδικάζομαι vindico, ulciscor. Որ խնդրէ զվրէժ. քինախնդիր. նախանձախնդիր. իսկ Վրէժխնդիր լինել, է խնդրել զվրէժ.
Աստուած վրէժխնդիր. Աստուծոյ սպասաւոր է, վրէժխնդիր ի բարկութիւն այնմ՝ որ զչարն գործիցէ։ Վրէժխնդիր է տէր ի վերայ ամենայնի այդորիկ. եւ այլն։
Աստուած ոչ միայն ինքեան է վրէժխնդիր, այլեւ մարդկան. (Մխ. երեմ.։)
Եղիցուք վրէժխնդիր ճշմարտութեան. (Եղիշ. ՟Գ։)
Հովուացն դիմադարձ լինէր. եւ աղջկանցն զրկելոց վրէժխնդիր. (Կիւրղ. ծն.։)
ՎՐԷԺԽՆԴԻՐ. իբր Վրէժխնդրական. որ ինչ հայի յոճիր արժանի վրիժուց.
Կապեալ ի չար հրեշտակաց, եւ ի վրէժխնդիր գործոց. (Իսիւք.։)