hy    |   fr

Տարալուծեալ

adj.

dissolved, disjoined, spoiled.

διαλυόμενος dissolutus. Ի բաց լուծեալ.

Իսկ որք միանգամ ի դիւրին տարալուծելոցն, եւ յարագ անդրէն հաստատելոց լինին, ախտք ասին. (Արիստ. որակ.։)

Եւ զկիրս բնութեանս՝ որ ի հող մահու եւ ի դժոխս տարալուծեալք կային. (Նչ. եզեկ.։)