to cause to doubt, to create doubts, to cause doubts to.
cf. ՏԱՐԱԿՈՒՍԵՑՈՒՑԱՆԵԼ.
Զքահանայսն տարակուսէ, եւ զփարիսեցիսն վտանգէ։ Ընդ որ վարանեալ տարակուսեն զիս երանութեանցս ցոյցք. (Զքր. կթ.։ Պետր. սիւն.։)
Հարկս եդեալ ի վերայ մեր՝ յոյժ վտանգեալ տարակուսէ զմեզ. (Կաղանկտ.։)
ՏԱՐԱԿՈՒՍԵՄ. չ. cf. ՏԱՐԱԿՈՒՍԻՄ.
Տարակուսեն ոմանք, ասելով։ Բարիո՞ք տարակուսեցին առ ամենայն. ասասցուք՝ թէ ոչ. (Անյաղթ պորփ.։)