adj.

fixed in place, firm, stable, immovable, constant, stationary;

s.

lieutenant;
vicar;
capitular;
substitute.

adj. adv.

Որ կալեալ ունի զիւր տեղի հաստատուն կամ անշարժ, կամ ուրոյն.

Որք ի հաւատս յեցեալ են իբրեւ ի խարիսխ ինչ տեղակալ հաստատեալ կան։ Ոչ զտեղակալ ջուրցն, որ զտեղեալ՝լ զմի եւ զնոյն կայանս ունին. (Ոսկ. ՟ա. տիմ.։ Վեցօր. ՟Դ։)

s.

ՏԵՂԱԿԱԼ, ի, աց. գ. τοπάρχης toparcha, loci praefectus. Կուսակալ. կողմնակալ. տեղապահ արքունի. բդեաշխ.

Զսպարապետս եւ զտեղակալս, եւ զիշանս։ Առ ամենայն տեղակալս կողմանցն ասորւոց. (՟Ա. Եզր. ՟Գ. 14։ ՟Դ. 48։)

Զնա առաքէ թագաւորն՝ տեղակալ քաղաքին անւոյ. (Լաստ. ՟Ժ։)

Warning, for now, these are the entries' title sharing the same character string regardless of its position, not the entries sharing the same root.

Mots dérivés

Ետեղակալ, աց

Տեղակալութիւն, ութեան

Voir tout