giver, donor.
δίδων, δῶν, δότης, δοτήρ dans, qui dedit, dator. Տւօղ, որ ետն կամ տայ.
Փառաւոր առնէին զաստուած՝ զտուիչն այնպիսի իշխանութեան՝ մարդկան. (Մտթ. ՟Թ. 8։)
Տուիչ բարեաց։ Որ կենաց տուիչ է, եւ դարմանիչ։ Գեղեցկութեանն տուիչ ինքն է, եւ բարութեանն՝ զանիշխանութիւնն արար պատճառ։ Զտուիչ եւ զլցուցիչ ամենայն բարութեանց։ Տուիչ պարգեւաց է ինքնաբուն բարի։ Զտուիչ ն ամենայն շնորհաց. (Յճխ. Եզնիկ.։ Փարպ.։ Նար.։ Սարգ.։)
Զարմանամք ընդ շնորհս պարգեւաց տըւչին. (Եւս. պտմ. ՟Ժ. 1։)
Զի ի ճշմարիտ տըւչէ անտի ընկալցին զամենայն բարութիւնս։ Եթէ տըւչին սահակայ (տեառն աստուծոյ) վկայութեամբ իւրով զբանն սառայի ոչ հաստատեալ էր. (Եփր. համաբ. եւ Եփր. ծն.։)