adj.

Որ զգեցեալ է կամ յանձին կրէ զտրտմութիւն. զգածեալ տրտմութեամբ.

Տրտմազգեաց կանայքն։ Արտասուի որպէս մեռեալ ի տրտմազգեցից. (Շար.։)

Որ մըխիթար տրտմազգեցին՝ ետուր ըզսէթ ընդ հաբէլին. (Յիսուս որդի.։)

Մերթ ըստ յն. ոճոյ, Տրտմութիւն բերօղ. առիթ տրտմութեան.

Ազատեցեր զմարդն ի տրտմազգեաց փայտէն. (Շար.։)