adj.

causative;

gr.

accusative.

adj.

Բանաւոր. իրաւացի. պատճառական.

Յսկզբանն իսկ տենչալի տեսական փաստականին իւրոյ յորդորմանէ. (Մագ. ՟Ը։)

Կամ ըստ քերականաց՝ Հայցական հոլով, որ ըստ յն. եւ լտ. կոչի դատախազական, ամբաստանական. αἱτιατικός accusativus.

Հայցականն՝ խնդրական, կամ ըստ հելլենացոց լեզուին՝ փաստական. (Թր. քեր.։)