cf. Փոթութիւն.
ῤυσσότης rugositas. Փոթ. փոթութիւն. փոթոյթ, ծալք. խորշ. ոլորք. կնճիռն. խորշոմութիւն. փոթ փոթ կամ փոթիկ ըլլալը՝ եղածը, ծալուածք, քունճ, կռինճ.
Ոչ որպէս զսփռեալ կտաւ, այլ որպէս ընկեցալ կտաւ՝ յոլով ունելով փոթուածս. (Սկեւռ. յար.։)
Ոչ դադարէ այն՝ որ արտաքոյ որոշման զատութեան է, յիւր ի փոթուածսն ձգելով։ Զամենեսին՝ որ յիւր փոթուածքն են՝ առ ունջ շնչաբեր երակին բերանաբացեալս ունի։ Զարգելեալ ի փոթուածսն զշունչն ի հարկէ ճնշելով՝ ի դուրս յղէ. (Նիւս. կազմ.։)