τράγον hircus. Որձ այծ. քօշ. նոխազ.
Զքաղս, եւ զամենայն այծս կապոյտս եւ զպիսակս։ Քաղք, եւ խոյք։ ըզքաղսն եւ զխոյս։ Այծս երկերիւր, քաղս քսան. (մտքիս երկերիւր, խոյս քսան. Ծն. ՟Լ. ՟Լ՟Ա. ՟Լ՟Բ։)
Նման այծից քաղաց, եւ ձիոց մատակախազից. (Մանդ. ՟Դ։)
Զեղջերուաքաղն իմացաւ կենդանի ինչ յեղջերուէ եւ ի քաղէ, զոր բնութիւն ոչ գիտէ. (Անյաղթ պորփ.։)
Կռօնոս յայծի հեծեալ ի վրնջապապչակն քաղ սալասմբակ. (Մագ. ՟Ծ։)
ՎԱՐԴԱՊԱՔԱՂ կամ ՎԱՐԴԱՊԱՅՆ ՔԱՂՔ. Եղջերուաքաղ.
Զգազանի կերպարանս, եւ զշնկնճթաց, եւ զվարդապայն քաղից. (Ոսկ. մ. ՟Ա. 4։)
Որպէս արմատ Քնղելոյ. Քաղելի խոտ անպիտան եւ վնասակար. դաղձ. որ եւ ԳԱՅԼԽՈՏ։
Զի զչար քաղն խլելով՝ բունսերմանցն մատուսցի յօդնականութիւն։ Զեկամուտ քաղն չար կամացն եւ չար խորհրդոց խլել խոստովանութեամբ. (Պիտ.։ Յճխ. ՟Զ։)
Հանել զքաղ նորա (զորթոյ). (Եփր. աւետար.։)
Քաղ երկրի ոչ եթէ այլուստեք լինի, այլ յարհամարհանաց եւ ի ծուլանաց. (Եփր. համաբ.։)
ՔԱՂ ՀԱՆԵԼ կամ ՔԱՂՀԱՆԵԼ. ՔԱՂԱՀԱՆ ԱՌՆԵԼ. Նոյն եւ ռմկ. քաղհընել, քախնել. ἑκτέμνω excido, exseco ἑκτίλλω evello ἑκριζόω eradico. Քաղել կամ խլել զվնասակար խոտս. քաղելով ժողովել զոր հաճոյ կամ անհաճոյ թուիցի.
Այնչափ յանդգնեալ սատանայական հոգւովն, մինչեւ ի պատգամանց հոգւոյն սրբոյ քաղհանել, զկէս աւետարանի ընտրել առնել, եւ զկէսն իբրեւ զխոտան ի բաց թողուլ։ Ելանէ սերմանահանն՝ կա՛մ ի վար, կամ ի քաղհանել զվնասակար բանջարս. (Եզնիկ.։ Ոսկ. մ. ՟Բ. 19։)
Այս են բոյսք չարութեան, զոր ժիր մշակքն քաղահան առնեն, եւ զբարի բոյսն սնուցանեն. (Յճխ. ՟Ժ՟Է։)
Մի՛ գուցէ մինչ զորոմն քաղահան արարեալ խլիցեն, խլիցի ընդ նմա եւ ցորեանն։ Դու կանուխ քաղահան որոմանն ի ցորենոյն արարեր. (Բուզ. ՟Դ. 13։)
անխոնջ փորեն, պեղեն, քաղհնեն, ստածեն։ Քախնելն, որ է Թէմիզլէմիշ ընելն. (Վստկ. ՟Բ. ՟Ի՟Է.) ուր եւ ՟Մ՟Կ՟Բ. կայ Քախնիչ, իբր գործի քաղահան առնելոյ։
Որպէս եւ (Եփր. առ Լեհ.)
Քախմամբ եղնճաց սրբի պարտէզն։