dignity of a high priest, pontificate;
hierarchy.
ἁρχιεροσύνη summum sacerdotium, pontificatus. Քահանայապետն գոլ. եւ Իշխանութիւն՝ պաշտօն եւ գործ քահանայապետի ի հին կամ ի նոր օրէնս.
Ջանայր յակիմոս վասն քահանայապետութեան։ Գլուխ քահանայապետութեան։ Ի քահանայապետութեան աննայի եւ կայիափայ.եւ այլն։
Յափշտակել կամեցան զքահանայապետութին յահարոնէ. (Սարգ. յուդ. ՟Բ։)
Դադարեաց յազգէ նորա քահանայապետութիւն։ Բարձցի քահանայապետութիւն յազգէս (այսինքն ի ցեղէ իմմէ)։ Ով ոք նստցի յաթոռ նորա յաջորդելով զաստիճան քահանայապետութեանն. (Խոր. ՟Գ. 66։ Ճ. ՟Բ.։ Վրք. ոսկ.։)
ՔԱՀԱՆԱՅԱՊԵՏՈՒԹԻՒՆ. ἰεραρχία hierarchia, sacer ordo. Սրբազնապետութիւն կամ դասապետութիւն հրեշտակաց։
Քահանայապետուեւիւն է՝ ըստ իս, կարգ սրբազան, եւ հանճար եւ ներգործութիւն առ աստուածատեսակ նմանութիւն, մինչ ոք քահանայապետութիւն ասիցէ, զամենեցուն միահամուռ սրբազանիցն ասէ զարգ. (Դիոն. երկն. եւ Դիոն. եկեղ.։)
Մեծն դիոնեսիոս յերիս կարգս բաժանէ զինն դասուց երկնաւորաց քահանայապետութիւնս։ Պետութիւնք բարձրացեալք ի քահանայապետութիւն երրորդ։ Զերկնաւոր քահանայապետութեանցն կատարելով զտօնախմբութեան տօնս (Շ. հրեշտ.։ Շար.։ Ժմ.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | քահանայապետութիւն | քահանայապետութիւնք |
| accusatif | քահանայապետութիւն | քահանայապետութիւնս |
| génitif | քահանայապետութեան | քահանայապետութեանց |
| locatif | քահանայապետութեան | քահանայապետութիւնս |
| datif | քահանայապետութեան | քահանայապետութեանց |
| ablatif | քահանայապետութենէ | քահանայապետութեանց |
| instrumental | քահանայապետութեամբ | քահանայապետութեամբք |